Ewa Błaszczyk-Janczarska
Aktorka teatralna, filmowa, pieśniarka. Absolwentka, z wyróżnieniem, warszawskiej PWST. Zadebiutowała jako studentka w 1977 na scenie Teatru Współczesnego w Warszawie. Po dwóch latach otrzymała nagrodę Rektora PWST za pierwsze osiągnięcia sceniczne. Jej ważniejsze role teatralne to m.in.: Julia („Romeo i Julia” W. Shakespeare, reż. R. Peryt), Polly („Opera za trzy grosze” B. Brecht, K. Weill, reż. R. Peryt), Joanna („Joanna d’Arc na stosie” P. Claudel, A. Honegger, reż. R. Peryt), Salomea („Horsztyński” J. Słowacki, reż. R. Peryt), Pani („Droga do Damaszku” A. Strindberg, reż. A. Hanuszkiewicz), Greta („Die Falle” T. Różewicz, reż. J. Grzegorzewski), Monika („Wybrzeże zachodnie” B. M. Koltès, reż. K. Warlikowski), Fay („Więź” R. Munro, reż. Z. Brzoza), Rita („Hollyday” M. Siegoczyński, reż. M. Siegoczyński), Księżna („Nienasycenie” S. I. Witkiewicz, reż. T. Hynek), Joan („Rok magicznego myślenia” J. Didion, spektakl Ewy Błaszczyk).
Film Wiesława Saniewskiego „Nadzór” (Nagroda Fipresci na festiwalu w Manheim) przyniósł jej główną nagrodę aktorską na Festiwalu Filmów w Gdańsku. Szeroką popularność zdobyła dzięki podwójnej roli Kasi i Mariana w serialu „Zmiennicy” Stanisława Barei i stała się laureatką telewizyjnego Wiktora – nagrody publiczności. Inne seriale, w których zagrała to m.in.”: „Dom”, „Crimen”, „Adam i Ewa”, „Boża podszewka”, „Na dobre i na złe”, „Samo życie”. Ma na swoim koncie wielokrotny udział w: spektaklach teatru telewizji, filmach telewizyjnych, p
rogramach muzycznych, rozrywkowych, poetyckich czy teledyskach.
Ważniejsze filmy z jej udziałem to: „Sezon na bażanty” W. Saniewski, „Dotknięci” W. Saniewski, „Obcy musi fruwać” W. Saniewski, „Kornblumenbalu” L. Wosiewicz, „Hanussen” I. Szabo, „Schön war die Zeit” L. Hiemer K. Gietinger, „Ein Sohn aus gutem Hause” K. Brandauer, „Dekalog IX” K. Kieślowski, „Nic śmiesznego” M. Koterski, „Kameleon” J. Kijowski i „Mistyfikacja” J. Koprowicz.
Dużo i chętnie śpiewa, głównie literackie i pełne nastrojów piosenki Osieckiej, Kleyffa, Kofty, Czupkiewicz, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, ks. Twardowskiego, swego męża Jacka Janczarskiego, piosenki z repertuaru Iwanowej, Piaf, Dietrich i Wysockiego. Przez długie lata występowała w kabarecie J. Pietrzaka „Pod Egidą”; śpiewała na przeglądach poezji śpiewanej, przeglądach Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, festiwalach w Opolu, Sopocie i innych.
Aktualnie związana z Teatrem Studio w Warszawie („Więź”, „Hollyday”, „Nienasycenie”, „Rok magicznego myślenia”, recital „Nawet, gdy wichura”, „Sierpień”).
O jej pracy, życiu i fundacji „Akogo?” opowiadają książka autorstwa Krysi Strączek pt. „Wejść tam nie można” oraz album „Wszystko jest takie kruche”.
W 2002 roku razem z księdzem Wojciechem Drozdowiczem, twórcą „Ziarna” w TVP, założyła Fundację „Akogo?” (której jest prezesem), działającą na rzecz osób w śpiączce, wymagających intensywnej neurorehabilitacji, po ciężkich urazach mózgu. Fundacja „Akogo?” wybudowała Klinikę „Budzik” – pierwszy w Polsce wzorcowy ośrodek rehabilitacyjny dla dzieci w śpiączce, przy Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Jest tam 15 łóżek dla dzieci w wieku 2-18 lat. Do czerwca 2021 r. w klinice „Budzik”, która działa od lipca 2013 r., wybudziło się ponad 80 dzieci. Aktualnie Fundacja prowadzi działania zmierzające do wybudowania Kliniki „Budzik” dla dorosłych, przy Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim w Warszawie, aby również dorosły pacjent, który zapadł w śpiączkę, mógł zostać objęty fachową i skuteczną pomocą.
Fot. Wojciech Drozdowicz